Holland- Afrika

Holland- Afrika

Het is begonnen..

Na een lange reis zijn we dan nu eindelijk in Ghana, bijna op plaats van bestemming. Tijd om een wat van me te laten horen.

Afscheid nemen was lastiger dan ik had gehoopt, gelukkig waren er een heleboel lieve mensen om me uit te zwaaien.

We moesten overstappen in Istanbul, en hebben daar dan ook maar de gelegenheid genomen om even rond te kijken. We zijn op zoek gegaan naar een ontbijtje en hebben even rondgekeken. We hebben een Moskee bezocht: Aya Sofia. Best een leuke ervaring, schoenen uit, hoofd bedekt en dan mag je naar binnen. Wauw! Het was echt prachtig, blij dat we gegaan zijn. In Istanbul begon het staren al, veel mensen keken ons na en sommige wilde met ons op de foto. Toch gek dat je voor die mensen zo “raar” bent, wij vinden andere culturen in Nederland vrij normaal.

Om 3 uur vlogen we weer verder, aangekomen in Ghana werden we opgehaald en naar Vicky gebracht. Zij ontvangt altijd alle nieuwe vrijwilligers van Ontmoet Afrika (de organisatie waar ik en Robyn stage gaan lopen). Hier gezellig geklets met Marco en Marit, 2 andere Nederlanders met wie we de volgende dag ook naar Bolgatanga reisde. Vicky heeft trouwens hele schattige kinderen. Ze waren erg nieuwsgierig. Toen wij onze spullen weer gingen pakken kwam een jongetje bij ons kijken, maar als je niet oplette dan nam hij gewoon je spullen mee. Zo gaf Robyn hem een lampje waar hij dan even mee kon spelen, waar hij vervolgens mee naar buiten liep. Robyn vond dit prima, maar een vrouw was het er niet mee eens en gaf het kindje een flinke harde mep. Hier schik je toch wel even van als Nederlander, vooral omdat dat kindje bleef huilen. Robyn voelde zich best lullig, maarja wij kunnen daar ook vrij weinig aan doen. Zo merk je wel dat we erg moeten wennen aan de cultuurverschillen.

Woensdag zijn we met de bus naar Bolgatanga gereden, Robyn en ik moesten er 1 halte eerder uit. Erg duidelijk was het niet, maar onze gids (Nana) zei dat de chauffeur wist waar wij er uit moesten. Ok.. en dan.., ja dan worden jullie opgehaald, komt goed. In de bus had ik toch mijn twijfels of we wel goed aan zouden komen. Wanneer de bus op een gegeven moment stopte zei ik tegen Robyn: Ik hoop niet dat we er hier uit moeten, maar jawel, in de middle of nowhere werden we eruit gezet. Gelukkig stond daar inderdaad iemand om ons op te halen. Wanneer we weg wilde rijden, merkte we dat we een lekke band hadden.. zucht, het was al laat en we waren heel moe van de reis, maar gelukkig konden we er ook wel om lachen. Tijdens het wachten tot de band weer hard was, genoten we van een prachtige sterrenhemel, ik heb echt nog nooit zo’n mooie sterrenhemel gezien!

We zouden eigenlijk naar de ‘Greenhouse’ gaan, maar omdat we een lekke band hadden werden we vlakbij naar een huis gebracht waar normaalgesproken de vrijwilligers ontvangen worden, maar omdat die avond een tante was overleden zouden wij naar de ‘Greenhouse’ gaan. Dit ging dus niet door, en moesten we daar slapen. Het was nog een groot avontuur om daar naar de wc te gaan. Een hutje met een gat erin en een heleboel insecten. Help, waar zijn we aan begonnen! Makkelijk was het plassen ook zeker niet, we moeten nog wel even oefenen zodat we niet meer over onze eigen voeten heen plassen J, maar ja alles went zeggen ze.

Ondertussen is het al weer maandag en hebben we ons eerste weekend bij de gastgezinnen doorgebracht. Wel echt even wennen zeg… nu snap ik wat ze bedoelen met cultuurshock.

De eerste avond bij mijn gastgezin was echt heel ongemakkelijk.. er werd echt geen woord gezegd. Maar ik moet ook maar bedenken dat ze ook aan mij moesten wennen. Gelukkig is de rest van het weekend beter verlopen. We hebben de chief ontmoet, en hij heeft ons hartelijk welkom geheten J

Ze houden hier heel erg van dansen! Zaterdagavond bij Robyn haar familie op bezoek geweest en hebben we wat dansjes geleerd. Ook wilde ze “onze” dansen leren, maarja wij dansen niet zoals zij, dus hebben we ze de makarena geleerd.

Ze zijn hier heel gelovig (ik dacht dat ze islamitisch waren, maar blijkbaar zijn ze christelijk) dus zondag moesten we naar de kerk. Dat gaat toch wel even iets anders dan in Nederland haha. Er werd veel gedanst, gezongen en heel vaak halleluja geroepen en AMEN!!

Pfff wat een ervaringen allemaal, maar ik ben heel dankbaar dat ik zoiets bijzonders kan ervaren.