Boelika!

Oja vergeten te zeggen, ik heb ook een lokale naam gekregen, (fonetisch:) Sombonno, wat vriendelijk cadeau betekend. Verder heb ik heel veel moeite om de lokale namen te onthouden, zoals: Apusiwine… uhhmm wat? Hoe zeg je dat? Dus ik ben blij als er af en toe een Linda of Ben voorbij komt. Ook praten ze vaak in hun taal tegen mij, maar ik weet dan niet of ze vragen of ik honger heb, of dat ze vragen hoe mijn dag was, maar gelukkig kan ik op een paar dingen al antwoorden.

Omdat we nog niet echt met onze stage kunnen beginnen, vervelen we ons eerlijk gezegd soms een beetje, dus we waren blij dat we een keer mee mochten kijken met een les over seksuele voorlichting (die Robyn en ik straks overnemen). Het verbaasd me hoe weinig ze hier weten! Ze hebben echt geen weet van hoe het lichaam er van binnen uit ziet. Ze hadden ook nog nooit een condoom gezien en dachten dat je via je zweet ook soa’s kan overdragen.

Donderdag hebben we meegeholpen op een sportdag bij een wat rijkere school. Wat een verschil zeg.. de kinderen zijn echt arrogant en bazig en de leraren doen echt helemaal niks.(sorry voor mijn oordeel). Ook zijn ze heel slecht in luisteren houden van discussiëren onderling. Ik stond bij de estafette en legde heel duidelijk uit dat ze 2 rondjes om de fles moesten rennen, maar ze deden er elke keer maar 1tje. Oke misschien was ik niet duidelijk genoeg, ik leg het nog eens uit en laat iemand het voordoen, maar echt niet dat ze er 2 deden daarna. Streng als dat ik was zei ik dat ik geen punten gaf, omdat ik vals spelen niet beloon, dus dan maar geen punten. In totaal kreeg ik 6 groepen die echt allemaal moeite hadden met tot 2 tellen, ik vraag me af of ze dat wel leren op school. Uiteindelijk deed de laatste groep eindelijk wat de bedoeling was. Het was fijn om eindelijk te kunnen werken, maar vermoeiend was het wel. Stiekem denk ik (door vandaag) dat mensen zonder geld hier gelukkiger zijn, omdat ze nog de waarde zien van respect en beleefdheid en niet beïnvloed zijn door geld, want dat hebben ze nou eenmaal niet.

Ik ben er hier wel achter gekomen hoe asociaal ik soms ben, nu pas merk ik hoe goed ik wordt beïnvloed door alle dingen die ik om me heen heb en hoe wij door alle regels het ons soms erg moeilijk maken. Ook hebben we onszelf vervreemd van bepaald sociaal gedrag, waarom zeggen wij niet iedereen goede morgen? Wat is daar nou erg aan? Als iemand in Nederland tegen je begint te praten, is vaak het eerste wat je je af vraagt: wat moet die van me?(ik zeg niet dat iedereen zo is, maar gebeurd vaak). Hier zie ik ook echt in wat de waarde is van sociale contacten. Als je even de moeite neemt om met vreemde te praten, zal je zien dat je daar later weer wat voor terug krijgt.

Vrijdag was een feestdag, genaamd: farmers day. In Bongo zou er van alles te zien zijn, en in de middag nam mijn neef/broer? ons mee daar naartoe. Maar tegen de tijd dat wij er waren, was het al afgelopen. Dus hebben we gewoon door Bongo gelopen. In Bongo hebben ze 1 berg, en die hebben we “beklommen”. Bovenop was het uitzicht echt fantastisch, net Google maps zo als het land er vanaf daar uitzag.

Zaterdag was er een dansfestival. Ow leuk, dachten we.. viel zwaar tegen. Ten eerste was het geen festival, maar een veiling van spullen die de paus had aangeraakt ofzo? En daarbij, de dansen die er werden gedaan, klopte toch niet helemaal met het beeld wat ik had van de Afrikaanse dans. Ze deden niks meer dan klappen, springen en stampen. Toen de groep uit ons dorp aan de beurt was, moesten Robyn en ik mee doen. WAT? Wij, haha nee hoor, wij kijken wel. Jammer genoeg werden we een beetje gedwongen om mee te doen, voor extra punten en omdat we ons dorp moesten vertegenwoordigen. Gelukkig was het niet moeilijk, maar we voelde ons flink voor paal staan voor al dat publiek. Ook wordt er van alles van je verwacht omdat je blank bent, zo kregen we de hele tijd de vraag waarom we niet mee deden met de veiling. Uhhm tja, geen geld, en daarbij ga ik geen 150 cedi (€50) betalen voor een biertje wat de paus heeft aangeraakt, voor dat geld kan je een heleboel biertjes halen! Robyn en ik hadden het ook wel moeilijk om de dieren te zien die werden geveild. Aan een touw werden ze het plein over gesleurd, en als dat arme geitje door zijn pootjes zakte, trokken ze er alleen nog maar harden aan of werd het diertje geslagen. (voor hun is het alleen maar voedsel).

In de avond werd het jammer genoeg niet veel beter. Er was nog een feestje, wat ons wel leuk leek om te bezoeken, want ja je bent toch benieuwd naar alles en een feestje klonk wel leuk. Deze avond hebben we kennis gemaakt met het opdringerige karakter van de Ghanese. Daar aangekomen werden we omringd door kinderen die ons aan begonnen te staren (agg ja, dat was wel vaker voor gekomen, sommige hebben nog nooit een blanke gezien). Ze zeiden; dans voor ons! Naja oke, een beetje geforceerd beginnen Robyn en ik een beetje te bewegen, maar als je ook maar even stopte riepen ze al weer; dans! Dans! Zelf bewogen ze vrijwel niet en wanneer we danste keken steeds meer ogen onze kant op, ik gok dat (niet overdreven) een kwart van alle ogen onze kant op keken (en het was best druk!). Okee, ongemakkelijk… groepsdruk. Dus we wilde ergens anders staan, zodat de aandacht even weg was en meteen riepen ze weer; dans! dans! Uhhm hallo, ik ben geen goedkoop entertainment, ik probeer gewoon een gezellige avond te hebben. Met ook de hele tijd de vraag of het goed gaat, of ik niet moe ben en of ik even wil zitten was ik snel klaar met deze avond, dit was niet echt mijn idee van plezier.

Tot nu toe heb ik veel leuke dingen ervaren en vond ik de cultuurverschillen vooral heel boeiend, maar er zijn ook cultuurverschillen waar je je een stuk minder makkelijk op aan past. Gelukkig gaat verder alles goed en begin ik mij steeds meer thuis te voelen en de cultuur te begrijpen, alhoewel ik denk dat het nooit echt als thuis zal voelen.