Alle aapjes kijken!

Ik begin al steeds meer gewend te raken aan deze cultuur, maar aan sommige dingen zal ik nooit kunnen wennen (daarover later meer). Ik begin ook al een aardig laagje eelt te kweken op mijn handen door het wassen van alle kleding, het warme eten en al het andere handwerk, ik als blanke ben er gewoon niet aan gewend.

Ook begint het steeds normaler te worden dat iedereen je aanstaart en je roept met Solomia (witte vrouw). 

Zo gingen we naar een meer, omdat we graag even wilde afkoelen (ja ik weet het, jullie zouden graag wat warmte willen :). We hoorde dat je er niet kon zwemmen, maar het was ook mooi om gewoon te bezichtigen. Wij daar heen, achterop de motor bij mijn broer (ja iedereen is hier je familie). Bij het meer aangekomen zegt mijn broer dat het helemaal niet gevaarlijk is om daar te zwemmen, maarja nu hebben we geen zwemkleding bij ons.. toch me maar over laten halen om in mijn ondergoed te gaan, want er was toch niemand te bekennen daar. Niet meer dan een kwartier later stonden er 3 auto's en wat motors met jongens aan de zijkant te kijken hoe wij aan het zwemmen waren.. haha ja hoor, we zijn weer entertainment.

Ook het eten begint steeds meer te wennen, zo is het me al 3 keer gelukt om mijn "bord" leeg te eten, wat best een hele prestatie is als je je bedenkt dat ze hier echt 3 keer de hoeveelheid eten die ik normaal eet. Ook het lokale bier moest ik natuurlijk proeven, gemaand Pito. Je hebt 2 soorten, de (echt niet lekkere) bittere traditionele en de minder bekende warme versie, die echt prima te drinken is! Helaas ook een andere dingen moeten proberen, zo kreeg ik een soepje (geen idee wat er in zat) maar pittig dat die was! een half uur laten stond mijn mond nog steeds in de brand!

Oja, een feitje over een dood geitje. Bij ons op het erf lag er een dode geit (aw wat sneu denk ik dan) en hun enige zorg is om hem zo snel mogelijk op te eten voordat die bederft. Een uur later ging ik dus even kijken wat ze aan het doen waren en kon nog net meegenieten van het aanzicht dat zijn kaken uit elkaar werden getrokken.. Oja, dit is Afrika.. Toen ze zijn schedel door gingen hakken ben ik toch wel even weg gelopen.

Goed de vakantie was ook eindelijk aangebroken!! We zijn naar Kintampo geweest, waar we aapjes hebben gezien en gevoerd, echt heel tof! Grappig feitje: als je een aap pijn doet, dan zal je binnen een maand sterven. Apen zijn best heilig, ze hadden zelfs een speciale apen-begraafplaats. (best een verschil als je ziet hoe ze hier met andere dieren omgaan!)

Daarna hebben we een waterval bezocht, druk dat het was! maar wel erg mooi. Ook hier wilde weer allemaal mensen met ons op de foto. (agg ja, hoort erbij blijkbaar).

Daarna door gereisd naar Accra. Het was zondag, dus er was een kerkdienst in de bus, best apart. De manier waarop ze hier bidden is ook heel anders, naar mijn beleving: ze schreeuwen heel hard en roepen van alles waar je geen letter van verstaat.

In Accra verblijven we bij vrienden van Robyn. Ze zijn echt allemaal heel aardig en gastvrij. Zo verblijven we nu al een paar dagen in een huis van de zus van een vriend. Ze is dus ook onze zus geworden: Dorothy, een schat van een mens die heel zorgzaam is en ervoor zorgt dat we een hele goede tijd hier hebben. We hebben ons even uitgeleefd in het winkelcentrum en hebben wat spullen gekocht om te koken met kerst. 1e kerstdag hebben we de hele middag in de keuken gestaan. We gingen appeltaart, gevulde eieren en stoofappeltjes (ze hadden geen peren) maken. In de avond was er alleen niemand die het met ons op ging eten, dus hebben Robyn en ik samen genoten van onze kerst "maaltijd". Later in de avond kwamer er wel wat mensen, die wel een stukje appeltaart wilde proeven, ze vonden het erg lekker.

2e kerstdag zijn we naar het strand geweest. Ook hier was het onwijs druk. (het deel van de cultuur waar ik zeker niet aan kan wennen!!) We dachten even te gaan zwemmen, maar dat verliep toch wel heel anders dan gehoopt. Als blanke trokken we erg veel aandacht van de Ghanese jongens, die allemaal als bijen op honing afkwamen. ze trokken ons aan onze armen mee en hielden ons net iets te goed vast, wij probeerde ons los te trekken, maar er waren zoveel jongens, was bijna geen ontkomen aan, gelukkig kwam er een strandwacht die de jongens heeft weggejaagd. Later probeerde we het wat verderop waar het niet zo druk was, maar toch weer het zelfde verhaaltje.. sommige probeerde me zelfs te kussen, gelukkig stond mijn broer er nu naast die ons mee nam. Maar prettig was het zeker niet, ik denk dat je in Nederland gerust kan zeggen dat je aangerand bent, maar hier is dat blijkbaar normaal. ik snap echt niet dat ze denken dat ze dat zomaar kunnen maken! ik vond het echt te bizar voor woorden.

Morgen gaan we door naar Cape Coast, waar we Kakum national park gaan bezoeken en het slavenkamp. Hopen dat het daar wat rustiger is aan de kust..

Al met al maak ik vooral heel veel leuke dingen mee, maar helaas gebeurd er natuurlijk ook wel eens iets wat minder leuk is.

Goed, op naar het volgende avontuur!